ร้องไห้...ให้น้ำตารักษาตัว

 
เมื่อเราผิดหวัง เสียใจ หรือสูญเสียสิ่งที่รักหรือคนที่เรารักเราก็มักจะร้องไห้ บางคนไม่กล้าร้องไห้ เพราะคิดว่าเป็นการแสดงความอ่อนแอ การร้องไห้มีหลายแบบ บางคนก็ร้องฟูมฟาย บางคนร้องนิ่งๆ ปล่อยให้น้ำตาค่อยๆ ไหล หรือบางคนก็ร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา จะร้องแบบไหนก็ร้องออกมาเถอะ! เพราะการร้องไห้นั้นมีประโยชน์ไม่ใช่น้อย
 
การร้องไห้ เป็นกลไกของร่างกายที่ช่วยลดความเครียด เมื่อเราเกิดความเครียดแมงกานีสและสารแห่งความเครียดต่างๆ ในร่างกายจะเพิ่มมากขึ้น น้ำตาจะเป็นตัวขับสารเหล่านั้นออกมา นักวิทยาศาสตร์พบว่าในน้ำตามีสารแห่งความเครียดมากกว่าที่มีอยู่ในเลือดตามปกติถึง 30 เท่า การร้องไห้จึงเป็นเสมือนการระบายพิษออกจากตัว ได้ปลดปล่อยความเครียด ทำให้จิตใจผ่อนคลาย เมื่อเราผิดหวัง อกหัก เสียใจ เราจะมีความเครียดโดยไม่รู้ตัว การร้องไห้จึงแก้ปัญหานี้ให้ร่างกายได้
 
น้ำตา คือการบ่งบอกถึงส่วนลึกของอารมณ์ ณ เวลานั้น เมื่อเราเห็นน้ำตาจะเป็นเหมือนการส่งสารถึงกัน ทำให้เกิดความรู้สึกเห็นอกเห็นใจกัน เป็นการผสานความสัมพันธ์ให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ดังนั้นการร้องไห้ให้คนอื่นเห็นไม่ใช่เรื่องน่าอาย เพราะเป็นการแบ่งปันความรู้สึกโดยไม่รู้ตัว น้ำตาแสดงถึงความจริงใจที่มี ทำให้เกิดความไว้วางใจกันและกัน
 
นอกจากด้านจิตใจแล้ว อวัยวะอย่างดวงตาเองก็ได้รับประโยชน์เต็มๆ เพราะ น้ำตาทำให้ดวงตาชุ่มชื้น ช่วยป้องกันการอักเสบ การติดเชื้อ ได้ชะล้างสิ่งระคายเคืองตาออกไป
 
อย่างไรก็ตาม... เราไม่ควรร้องไห้พร่ำเพรื่อ เพราะไม่ว่าจะเจอกับปัญหาใด ก็ต้องรีบสร้างความเข้มแข็งให้หัวใจและดูแลสุขภาพกายของเราไว้ให้ดี ความโศกเศร้าอันใดที่ได้ระบายออกเป็นน้ำตาก็ควรให้หมดไปอย่ายืดเยื้อ แล้วมองไปข้างหน้าเพื่อก้าวเดินต่อไป