ทำไม ‘เวลา’ จึงเป็นสิ่งมีค่า สำหรับครอบครัวคนจีน
คอนเทนต์นี้อาจจะมีการสปอยภาพยนตร์ที่กำลังโด่งดังอยู่ในขณะนี้ ‘หลานม่า’ ภาพยนตร์ที่บอกเล่าเรื่องราวของความสัมพันธ์ครอบครัวคนจีน ที่เราอยากจะหยิบยก เรื่องราวของ ‘เวลา’ ที่มีความสำคัญกับครอบครัวคนจีน ที่เราก็เชื่อเหลือเกินว่า หลายๆ ครอบครัว เคยมีโมเมนต์ในลักษณะนี้มาก่อน!
ทำไม ‘เวลา’ ถึงสำคัญมากในครอบครัวคนจีน
ครอบครัวคนจีนมักจะมีเทศกาลที่ทำให้มีโอกาสได้พบปะสังสรรค์กันแบบพร้อมหน้าพร้อมตา นี่จึงเป็นโอกาสอันดีที่จะทำให้ลูกหลาน และญาติๆ ได้พบกัน ในช่วงเวลาที่ไม่ใช่เทศกาลก็จะเป็นช่วงเวลาของแต่ละครอบครัว ต่างคนต่างใช้ชีวิตในรูปแบบของตัวเอง นี่จึงเป็นที่มาว่า ทำไมเวลาถึงสำคัญสำหรับครอบครัวคนจีน โดยเฉพาะบรรดาลูกๆ ที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ผู้สูงอายุ เพราะช่วงบั้นปลายชีวิตของผู้สูงอายุก็คงมองว่า ‘เวลา’ เป็นสิ่งสำคัญและมีค่ามากที่สุดสำหรับพวกเขา โดยเฉพาะการมีเวลาร่วมกันในครอบครัวแบบพร้อมหน้าพร้อมตา เราจะเห็นฉากนึงในภาพยนตร์เรื่องหลานม่า ที่อาม่าแต่งตัวสวย ออกมานั่งรอลูกๆ ทุกวันอาทิตย์หน้าบ้าน เพื่อเฝ้ารอให้ลูกมาหา ถ้าวันไหนมาก็ดีไป แต่ถ้าไม่มาก็จะรู้สึกน้อยใจ หรือเอาแต่ใจจดใจจ่อ รอให้ถึงวันอาทิตย์ไวๆ จึงไม่แปลกใจที่เขาจะรู้สึกน้อยใจและรู้สึกอยากใช้ช่วงเวลาที่เหลืออยู่ให้ได้มากที่สุด
การใช้เวลากับผู้สูงอายุในช่วงบั้นปลายชีวิตของพวกเขา เป็นสิ่งที่ลูกหลานทุกคนสามารถทำได้ เพราะถ้าวันนึงเขาไม่อยู่แล้ว จากข้าวสารก็จะกลายเป็นข้าวสุก เพราะสิ่งที่ผ่านไปแล้ว จะไม่สามารถกลับมาแก้ไขมันได้อีกเลย
ทุกการ ‘สูญเสีย’ เป็นสิ่งที่เจ็บปวดเสมอ
แน่นอนว่าเราคงไม่อยากให้มันถึงวันนั้นหรอก มากไปกว่านั้น ถ้าวันนั้นเกิดขึ้นจริงๆ เราก็ไม่ควรมาเสียใจ หรือรู้สึกผิดทีหลัง หลายคนชอบผลัดวันประกันพรุ่ง เอาไว้ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวค่อยทำแล้วกัน สิ่งเหล่านี้นี่แหละ จะทำให้เราเสียใจมากกว่าการสูญเสียซะอีก เพราะในช่วงที่มีเวลาที่จะทำ กลับไม่คิดที่จะทำ ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว เราสามารถทำทุกอย่างได้ ในช่วงเวลาที่ควรจะเป็น
ยอมรับกันอย่างตรงไปตรงมาว่า ทุกครอบครัวล้วนมีความขัดแย้งด้วยกันทั้งนั้น แต่เราจะทำอย่างไรให้ทุกคนหันหน้ามาคุยกันด้วยเหตุและผล และถ้าหากวันหนึ่งเกิดการสูญเสียขึ้นมา เราจะได้ไม่รู้สึกผิด และรู้สึกแย่ ทำได้เพียงแค่คิด แต่กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ทั้งหมดนี้ภาพยนตร์เรื่อง ‘หลานม่า’ สะท้อนความรู้สึกนี้ออกมาได้ดีที่สุด และเป็นคำตอบให้เราทุกคนได้เข้าใจว่า ทำไม ‘เวลา’ จึงเป็นเรื่องสำคัญ
สุดยอดเทคนิคพิชิตใจ ‘อาม่า’ ด้วยหน้าที่ของการเป็นลูกหลานเต็มเวลา
แม้ว่าตอนจบของภาพยนตร์จะเศร้าไปสักนิด แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า เราจะทำหน้าที่ลูกหลานคนโปรดแบบเต็มเวลาไม่ได้ ฉะนั้นลองให้ความสำคัญเรื่อง ’เวลา’ กับครอบครัวของเราให้มากขึ้น และคุณจะเป็นลูกหลานเต็มเวลาที่สมบูรณ์แบบ
- เป็นส่วนหนึ่งในทุกๆ โมเมนต์ของครอบครัว ไม่ว่าจะเทศกาลใดๆ จะเป็นคนจีนหรือคนไทยก็สามารถทำได้ เช่น วันตรุษจีน เช็งเม้ง วันรวมญาติ วันเกิดของคนในครอบครัว วันครบรอบแต่งงาน หรือวันอะไรก็ตามที่จะสามารถรวบรวมทุกคนมาพบเจอกัน แค่นี้ก็ถือว่าสร้างโอกาสที่จะมีความสุขร่วมกันได้แล้ว
- หาเวลาว่างมาพบเจอผู้สูงอายุที่บ้านบ้าง จริงๆ เราไม่อยากกำหนดให้ทุกบ้านเป็นเหมือนครอบครัวคนจีน คือ วันอาทิตย์ถือเป็นวันครอบครัว แต่เราควรถือเอาทุกวัน คือวันครอบครัว หาโอกาสไปหา พูดคุย หรือไปอยู่เป็นเพื่อน อาจจะหากิจกรรมทำร่วมกันให้รู้สึกมีภาพบรรยากาศ หรือเรื่องราวต่างๆ ร่วมกัน ถ้าเราสังเกตจะมีอยู่ซีนหนึ่งในภาพยนตร์ที่อาม่าชวนลูกๆ เล่นไพ่ นี่ก็เป็นอีกวิธีหนึ่งที่สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะได้เช่นกัน
- วันหยุด คือความสุขของผู้สูงอายุ ถ้าบ้านไหนสะดวกที่จะพาผู้สูงอายุไปเที่ยว ไม่ว่าจะไหว้พระ เที่ยวทะเล กินของอร่อยๆ ก็ถือเป็นเรื่องที่ดี ซึ่งข้อดีของการที่ผู้สูงอายุได้ออกนอกบ้านอาจสร้างความสุขและคลายความเบื่อหน่ายได้เหมือนกัน ทุกสถานที่ที่ไปยังสามารถสร้างความทรงจำดีๆ ร่วมกันได้อีกด้วย
- หน้าที่ดูแลผู้สูงอายุ ควรเป็นของทุกคนในบ้าน เรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งประเด็นที่ครอบครัวคนจีนเจอมากที่สุด โดยเฉพาะครอบครัวใหญ่จะเห็นได้ชัดเจนที่สุด การกำหนดว่าใครเป็นคนดูแลหลักเป็นเหมือนดาบสองคม มันอาจสร้างความไม่เท่าเทียม และความรู้สึกลูกรักลูกชัง ซึ่งมีโอกาสเกิดขึ้นสูงมากในครอบครัวคนจีน อย่างไรก็ตาม หากเราทำทุกอย่างให้อยู่ในมาตรฐานที่เท่าเทียมกัน ก็อาจจะไม่มีปัญหานี้เกิดขึ้นเลยก็ได้ อีกหนึ่งข้อดีของการผลัดกันมาดูแลผู้สูงอายุคือ การได้สัมผัสและรับรู้เรื่องราวของคนในบ้านด้วยตัวเอง ย่อมดีกว่าการรับรู้จากการเล่าให้ฟังของคนในบ้าน หรือป้าข้างบ้านของเราเอง
สุดท้ายนี้ ภาพยนตร์เรื่อง ‘หลานม่า’ เป็นอีกหนึ่งมุมมองที่ทำให้เราให้ความสำคัญกับคนในบ้าน โดยเฉพาะผู้สูงอายุ ที่โฟกัสเรื่องของเวลากับครอบครัวเป็นสำคัญ วันนี้คุณได้ทำหน้าที่เป็นลูกหลานเต็มเวลาแล้วหรือยัง?
